waszehistorie.org

Od tej historii minęły już 2 lata i budka nadal istnieje, a ja jadam tam regularnie i polecam ją wszystkim znajomym. Morał z tego jest taki, że nie warto od razu kogoś skreślać tylko trzeba dać drugą szansę, bo może się okazać, że przez naszą zbyt szybką reakcję może nas ominąć coś naprawdę wartościowego.

Wszystko skończyło się pewnego dnia, dokładnie w święto „Zielonych świąt”. Wiadomo, wtedy każdy pali ogniska, kto nie może, to stawia grilla na balkonie i świętuje. Tego dnia naszemu Narcyzowi spalił się dom. Każdy pomagał jak mógł, wszyscy zapomnieli o tym jakim jest człowiekiem, liczyła się ludzka solidarność. Po wszystkim załamany sąsiad zaczął wszystkim dziękować. Oczywiście znalazł się jeden śmieszek, który na słowa podziękowania odpowiedział: „No, no sąsiad, nawet z ogniskiem musiałeś wszystkich przebić”. Nikt nie mógł powstrzymać śmiechu pomimo ogromu tragedii, nawet Narcyz się uśmiechnął przez łzy.

Kilka następnych dni po pożarze pomagaliśmy po pracy uporządkować co się dało, to co ocalało. Sąsiad wyremontował dom, przeszedł jakąś dziwną przemianę. Od tych wydarzeń minął rok, w tym roku na „Zielone świątki” idziemy do Narcyza, zaprosił wszystkich na grilla w ramach podziękowań za całą akcję.

W tym roku wziąłem tydzień urlopu i oznajmiłem, że żadnych remontów nie zrobię. Oburzyła się i powiedziała, że i tak nie odpuści. Nakupiła farb, folię malarską i już mi nakreśliła wizję, jak zmieni się salon i korytarz po tym odświeżeniu. Na nic moje protesty. Po ostatnim dniu przed urlopem, po powrocie z pracy wszystko było przygotowane do czyszczenia ścian i malowania. Wkurzyłem się, spakowałem walizkę i bez słowa wyszedłem z domu. Telefon od żony odebrałem dopiero na drugi dzień.

Żona zaczęła krzyczeć, że martwiła się o mnie, że bez słowa wyszedłem z domu. Odpowiedziałem, że wyszedłem, bo mam dość ustawiania mi życia, pracuję nie po to, żeby nawet na urlopie cały czas robić. Też mam prawo do odpoczynku, a ona jak chce co pół roku sobie coś zmieniać, to niech sobie założy ogródek i tam sobie zmienia. Ja pojechałem na ryby ze znajomymi i nie miałem zamiaru przez tydzień wracać. Kiedy wróciłem, okazało się, że salon został odmalowany, na korytarz zabrakło jej czasu. Myślałem, że będzie awantura, a żona mnie wycałowała na powitanie, obiadek przygotowała i jeszcze przeprosiła. Zrozumiała, że ona cały czas w domu siedzi (ma pracę zdalną na pół etatu) to ma czas myśleć co by zmienić, a nie rozumiała, że ja też potrzebuję odpoczynku. Malowanie się jej na tyle spodobało, że teraz jak coś chce zmienić, to po pracy pomagam jej meble poprzestawiać, a ona sobie sama maluje. Dzięki temu, że raz się zdenerwowałem i postawiłem na swoim, w momencie, gdy biorę urlop to nie ma mowy o remontach, tylko wyjeżdżamy sobie na wspólne wypady za miasto lub za granicę.

Przygotowania ruszyły dzień wcześniej. Zrobiliśmy składkę na kiełbaski, picie i inne potrzebne rzeczy. Jedna grupka zrobiła zakupy, ja z drugą grupą ogarnęliśmy drewno na opał. Nadszedł dzień ogniska. Umówiliśmy się na godzinę siedemnastą. Rozpaliliśmy ognisko, zjedliśmy po pierwszej kiełbasce, zabawa była świetna.

Dwóch moich kolegów co chwilę gdzieś znikało. Już po godzinie było widać, że coś wypili. Od tego zaczęły się problemy. Młodzi nieprzyzwyczajeni do alkoholu zaczęli się nieodpowiedzialnie zachowywać. Okazało się, że wrzucili zaproszenie na moją imprezę na media społecznościowe. Po chwili na działkę moich rodziców wpadło bardzo dużo ludzi, każdy z nich przyniósł alkohol. Impreza wymknęła się spod kontroli. Kilka ulubionych krzewów mojej mamy zostało spalone. Wiedziałem, że nie zapanuję nad tym wszystkim i zadzwoniłem po rodziców, nie wiedziałem co mam robić.

Oni się nie wahali i wezwali policję. Problemów było z tego bardzo dużo. Mi na szczęście się upiekło, bo ja tych ludzi nie zaprosiłem. Szkoda mi było mamy, że jej tak zniszczyli to, o co dbała. Kilka dni porządkowałem wszystko, kupiłem nowe krzewy i sam wszystko posadziłem, w ramach kary, którą sobie sam nałożyłem. Teraz minęły już dwa lata od tamtego czasu, ja już nie organizuję żadnych imprez, zresztą po tej akcji każdy mój znajomy woli nie podejmować się organizacji ze strachu przed innymi nieodpowiedzialnymi ludźmi. Ja na działkę zapraszam tylko dwóch moich zaufanych przyjaciół z dziewczynami i tak sobie siedzimy spokojnie. Jest mniej ludzi za to bezpieczniej.

Teraz już wiem, że te wszystkie historie o wykolejeniach tramwajów we Wrocławiu to nie tylko memy, ale one zdarzają się naprawdę.